16 | Beating Heart (cut)

            “อือออ”

เรือนกายบอบบางถูกรั้งขึ้นมาจนอยู่บนตักแกร่ง สันจมูกโด่งของร่างสูงปัดป่ายที่ข้างแก้มใส ริมฝีปากหยักได้รูปบดเบียดลงบนริมฝีปากบาง ขบเม้มอย่างอ่อนโยนในคราแรก ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นร้อนแรง เสียงหอบหายใจดังสลับกับปลายลิ้นที่เข้ากวาดต้อนความหวาน

มือเรียวขยุ้มปกเสื้อของร่างสูงจนยับยู่ยี่ ปรับเปลี่ยนเอียงองศาของใบหน้า ตอบรับรสจูบแสนหวาน ถูกช่วงชิงลมหายใจ แต่ก็ป้อนกลับมาอย่างวาบหวาม

“...อือ”

ครางต่ำในลำคอเมื่อเสื้อสเวตเตอร์สีขาวถูกเลิกขึ้น ฝ่ามือหนาบีบเค้นช่วงเอวบางจนคนบนร่างสะดุ้งเฮือก ก่อนที่ชายเสื้อจะถูกรั้งสูงขึ้น สุดท้ายมันก็ติดมือหนาออกมา ตกลงสู่พื้นระเบียง

ผิวกายช่วงบนเปลือยเปล่ารับกับลมหนาวยามค่ำคืน แต่ความอบอุ่นก็ถูกป้อนเข้ามาทางริมฝีปาก วงแขนแกร่งที่โอบกอดร่างของแจมินเอาไว้ รั้งจนชิด แนบไปกับเรือนกายหนาของคนตรงหน้า

“อ่าห์...”

ริมฝีปากหยักได้รูปผละออกจากริมฝีปากบางที่บวมเจ่อ จูบซับแผ่วเบาที่ข้างแก้มใส ไล่ลงมาที่ต้นคอขาว ก่อนจะสร้างร่องรอยรักทิ้งไว้จนเห่อสีช้ำ ลงมาจนถึงแผงอกบาง กดจูบซ้ำ ๆ ระงับความเดือดพล่านในกายไว้เพื่อให้เกมรักนี้ดำเนินไปอย่างเชื่องช้า

“...เจโน่...อ๊ะ”

ฟันคมที่ขบลงบนยอดอกทำเอาแจมินสะดุ้งเฮือก ฝ่ามือเรียวแทรกเข้ากับกลุ่มผมสีเข้ม ยิ่งเรียวลิ้นละเลงแรงมากเท่าไหร่ กายบอบบางก็ยิ่งสั่นสะท้านมากขึ้นเท่านั้น

ก้านนิ้วร้ายไล่วนที่ยอดอกอีกฝั่งจนแข็งเป็นไต ในขณะที่อีกข้างถูกจูบซับจากริมฝีปากหยักได้รูป

แจมินกัดริมฝีปากกลั้นเสียงคราง มือเรียวไล่ปลดกระดุมเสื้อของร่างสูงออกจากรัง ก่อนจะรั้งมันออกไปจากกายหนาซึ่งเจโน่ก็ให้ความร่วมมืออย่างดีด้วยการเขวี้ยงเสื้อราคาแพงนั่นลงไปที่พื้น

ราวกับแม่เหล็กสองขั้ว ที่ถูกดึงดูดเข้าหากันซ้ำแล้วซ้ำเล่า ฝ่ามือหนาไล่แผ่วเบาตั้งแต่กลางแผ่นหลังบาง เรื่อยต่ำลงจนสุดที่ขอบกางเกงผ้า ปมเชือกเส้นเล็กถูกคลายออก ขณะที่ริมฝีปากยังจูบซับคนบนร่าง

สะโพกอิ่มถูกช้อนให้ยกขึ้น ก่อนที่กางเกงผ้าเนื้อดีจะถูกรั้งออกไปตามกัน

รู้ตัวอีกทีเรือนกายบอบบางก็เปลือยเปล่า เหลือเพียงอันเดอร์แวร์ตัวน้อยที่เป็นเสื้อผ้าชิ้นสุดท้าย

แจมินหอบหายใจ เขาสู้อะไรไม่ได้เลย เพียงแค่ถูกมอมเมาด้วยริมฝีปากหยักได้รูปนั่น ผละออกเล็กน้อย รวบรวมสติที่แตกกระเจิงของตัวเองอีกครั้ง

“…ใน...ในห้อง”

เจโน่ยกยิ้ม ก่อนที่จะรวบตัวคุณหมอขึ้นพาดบ่า ลุกขึ้นจากเก้าอี้สานริมระเบียง ตรงสู่ห้องนอนกว้าง

ก่อนที่ร่างบนบ่าจะถูกวางลงกลางเตียงควีนไซส์ ผิวกายขาวเนียนตัดกับสีเทาเข้มของพื้นเตียงได้อย่างลงตัว สบสายตามองกรอบหน้าหวานที่เห่อแดง ริมฝีปากบางเผยอหอบหายใจ

นัยน์ตาหวานปรือเปิดขึ้น เบื้องหน้าคือร่างสูงที่คร่อมร่างเขาไว้ด้วยการยืนเข่า เข็มขัดหนังชั้นดีถูกปลดออกด้วยฝ่ามือหนาข้างเดียว เพียงเท่านั้นฟันซี่เล็กก็เผลอขบริมฝีปากตัวเองอย่างหวั่นใจ

มัดกล้ามเนื้อที่เรียงตัวสวย สะท้อนกับแสงไฟสลัวในห้อง ดูฮอตจนแจมินต้องเสสายตาหนี

“อะ อืออ”

ก่อนที่ฝ่ามือร้อนของร่างสูงจะเข้าเล่นงานอีกครั้ง เมื่อคราวนี้ลากไล่ตั้งแต่ข้อเท้า ประคองขึ้นมาอย่างอ่อนโยน ก่อนที่ริมฝีปากร้ายนั่นจะจูบซับแผ่วเบา เรื่อยขึ้นมายังต้นขา จบที่เนื้ออ่อนด้านใน

ขนอ่อนภายในกายต่างพากับลุกชัน ทุกส่วนที่ร่างสูงลากผ่านล้วนร้อนระอุไปเสียหมด

กลั้นเสียงครางที่หอบกระเส่า ก่อนที่เจโน่จะรั้งชั้นในตัวน้อยออกไปจากร่างบอบบาง เผยให้เห็นส่วนน่ารัก รับกับสะโพกอิ่มที่เขาเคยช้อนอุ้มอยู่บ่อยครั้ง

“อย่า...อย่ามองแบบนั้นสิครับ”

“น่ารัก, แจมินน่ารัก”

ให้ตาย ตอนนี้แจมินไม่ต่างจากเทียนไขเล่มน้อย ในขณะที่อีกฝ่ายเป็นกองเพลิงร้อนแรง

โดนแตะตรงไหนก็โอนอ่อนยอมเขาไปเสียหมด

“อ้าปากสิครับ”

นิ้วชี้และนิ้วกลางของร่างสูงถูกจ่อมาตรงหน้า แจมินรู้ดีว่าร่างสูงต้องการอะไร

ริมฝีปากบางอ้าออกเล็กน้อย พอให้ก้านนิ้วร้ายทั้งสองสอดเข้าไป เรียวลิ้นเล็กไล่เลียตลอดความยาวนั่นจนช่ำวาว ให้น้ำสีใสได้เคลือบไปกับก้านนิ้วของสายลับหนุ่ม

ก่อนที่ร่างสูงจะค่อย ๆ ดึงออกอย่างเชื่องช้า จูบลงที่มุมปากของร่างบางคล้ายกับรางวัลของเด็กดี 

แต่ก็ต้องสะดุ้งเฮือกเมื่อก้านนิ้วยาวที่ถูกชโลมด้วยน้ำใส ถูกกดเข้าไปในช่องทางรักของร่างบาง

“อึก”

มือที่เคยโอบไปกับลำคอแกร่ง แปรเปลี่ยนมาเป็นจิกระบายความซ่านบนไหล่หนา ยิ่งถูกสอดใส่ลึกเพื่อเบิกทางมากเท่าไหร่ คนใต้ร่างก็ยิ่งจิกเกร็งมากขึ้นเท่านั้น

“ผ่อนคลายนะครับ”

ริมฝีปากหยักได้รูปจูบซับที่ข้างขมับของร่างบาง ความคับแน่นจากช่องทางรักทำให้เขานึกอึดอัดในช่วงล่างไม่น้อยเลย

ยิ่งผสานกับเสียงครางต่ำ แพขนตาที่เริ่มเปียกชื้น ริมฝีปากบางที่เผยอหอบ แผงอกบาง ผิวกายขาวเนียน ทุก ๆ ส่วนที่เป็นของแจมิน

ทุก ๆ ส่วนที่เขาตกหลุมรัก

ช่องทางด้านหลังที่เริ่มคลายตัว จึงทำให้ก้านนิ้วของร่างสูงเคลื่อนได้สะดวกมากขึ้น แต่นั่นก็เป็นหนึ่งในหนทางทรมานคนรักที่บิดเร้าอยู่ใต้ร่าง

“อ๊ะ...อ้า...”

นิ้วเรียวจิกลงที่แผ่นหลังกว้าง ยิ่งถูกเสียดสีจากภายใน ยากที่จะต้านทานสัมผัสจากสายลับหนุ่ม

ก้านนิ้วร้ายถูกดึงออกจนเกิดเสียงหน้าอาย แจมินหอบหายใจ เหลือบสายตามองคนบนร่างที่กำลังปลดกางเกงผ้าที่เกาะเกี่ยวเอวสอบออก ก่อนจะตามด้วยซองบางสีเงินที่ทำเอากรอบหน้าหวานแดงซ่าน

เสียงฉีกดังขึ้น ร่างบางแทบไม่เหลือสติในการจินตนาการต่อ

รู้แค่เพียงฝ่ามือหนาที่แตะเข้ากับเอวบาง ดึงรั้งตัวแจมินเข้าสู่อาณัติ ริมฝีปากหยักได้รูปนั่นป้อนจูบอีกครั้ง แต่คราวนี้กลับเป็นเรียวลิ้นที่สอดเข้ามาต้อนความหวาน พร้อมกันกับช่วงล่างที่สอดความแข็งขืนเข้ามาจนมิดลำ

“อือออ”

คงเพราะริมฝีปากที่ถูกครอบครองไว้ แปรเปลี่ยนจนเหลือเพียงเสียงครางในลำคอ ขนาดที่เทียบไม่ได้กับก้านนิ้วนั่นกำลังจะทำให้ร่างของแจมินแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ

ความเจ็บเสียดไม่มีมากเท่าความเสียวที่ร่างสูงมอบให้ ยิ่งกายหนาเริ่มขยับเชื่องช้า ริมฝีปากบางก็ต้องขบแน่นเพื่อกลั้นเสียงครางน่าอายของตัวเองไว้

แต่ฝ่ามือหนากลับประคองกรอบหน้าหวานไว้ ปลายนิ้วโป้งของร่างสูงขยี้เบา ๆ ลงบนริมฝีปากบางนั่นจนเผยอออก

“ไม่กลั้นนะครับ”

“อึก...อ๊า...”

จำยอมปล่อยเสียงครางหวานของตัวเองให้ร่างสูงได้ยิน ริมฝีปากหยักได้รูปยกยิ้ม เปลี่ยนจากประคองกรอบหน้าหวานมาช้อนใต้ข้อพับขาทั้งสองข้าง ดึงรั้งจนช่วงล่างของทั้งคู่กระทบเข้าหากัน

แจมินเบิกตากว้าง ยิ่งส่วนที่เชื่อมต่อสวนใส่เข้าหากันก็ทำเอาคนตัวเล็กจุกไม่น้อย

ก่อนที่ท่อนแขนแกร่งจะเท้าลงที่ข้างกรอบหน้าหวาน และนั่นราวกับเกลียวคลื่นลูกใหญ่ที่ซัดโหมให้แจมินจมไปกับสายน้ำ

บทอ่อนโยนจบลงทดแทนด้วยบทรักร้อนแรง สะโพกสอบสวนเข้าหาร่างบางจนคนใต้ร่างสั่นไหวไปตามแรงส่ง

“อ๊ะ...อ๊ะ...เจโน่...แฮ่ก...”

หอบครางเสียงหลง สะดุ้งเฮือกโอบรอบลำคอแกร่งยามที่แท่งเนื้อร้อนถูกเข้ากับจุดกระสันในกาย

ช่องทางตอดรัดทำเอาร่างสูงครางเสียงต่ำ ความคับแน่นจากด้านในที่โอบล้อมและกลืนกินแกนกายไว้ ทำให้เขานึกอยากเพิ่มความรุนแรงกระแทกกระทั้น แต่ก็ต้องยั้งไว้เพราะเรือนกายใต้ร่างนั้นช่างบอบบาง ต้องแตะตรงไหนก็เห่อแดงไปเสียหมด

ทั้งน่าเอ็นดูและน่ารักแรง ๆ

“อ๊า!...อ๊ะ...”

มอบจูบแสนหวานเป็นรางวัลปลอบใจ ก่อนจะเดินเครื่องเต็มที่ ยิ่งได้ยินเสียงหวานยิ่งได้ใจ

ฝ่ามือหนาเข้ากอบกุมส่วนอ่อนไหวของร่างบาง ชักรูดส่วนที่แข็งขืนไม่ต่างกันจนตั้งชัน แต่เหมือนจะเป็นการทรมานคนรักของเขาไม่น้อย ที่ถูกปรนเปรอทั้งส่วนหน้าและหลัง มือเรียวจิกเข้ากับผ้าปูเตียงจนยับ นัยน์ตาหวานอ่อนคลอด้วยหยาดน้ำตาแห่งความสุข ริมฝีปากบางเผยอหอบคล้ายจะขาดใจ

สบมองร่างสูงราวกับต้องการร้องขอ แต่ดูเหมือนการเว้าวอนนั่นจะไปกระตุกต่อมความต้องการของเจโน่ให้พุ่งสูง ส่งมอบความเสียวซ่านจนเอ่อล้นยากที่จะกักเก็บ

ก่อนที่จะจูบซับลงที่ข้างแก้มใส

“พร้อมกันนะครับ”

“อะ...อื้อ”

กระแทกเน้นหนักลงมาสองสามครั้งจนร่างน้อยสั่นคลอไม่ต่างจากแรงส่ง สุดท้ายธารน้ำก็หลั่งออกมาอย่างรวดเร็วจากแกนกายของร่างบาง กลุ่มผมสีน้ำตาลอ่อนทิ้งลงกับหมอนนุ่ม เช่นกันกับกรอบหน้าหล่อที่หอบหายใจอยู่ข้างซอกคอขาว กดจูบซ้ำ ๆ สองสามครั้งก่อนจะผละกายออกมา

แต่กลับผิดคาดเมื่อเอ็นเนื้อที่ควรจะถูกคลุมด้วยเนื้อยางใส กลับล้นปริด้วยน้ำข้นเหนียว

ถุงยางขาด…

ใบหน้าหวานแดงซ่าน ยิ่งมองเห็นกรอบหน้าหล่อในระยะประชิดก็ต้องเบือนหน้าหนีเหมือนเห็นสิ่งที่จะสื่อ

“นะครับ”

อืม เจโน่ลี ไม่มีประวัติติดโรค เป็นคนสุขภาพดี แข็งแรง

และตอนนี้กำลังจะเริ่มเกมรักครั้งที่ 2 กับแจมิน

แบบที่ไม่มีอะไรมากั้นระหว่างเราทั้งสองคนอีก

THE SECRET SERVICE

กลับไปเม้นให้ด้วยได้มั้ยคับ

;----;

#คุณหมอของสายลับ